Een man ontvlucht de stad en koopt een stuk land in de bergen, waar hij een nieuw leven begint. Met zijn vrouw verbouwt hij koffie en fruit en hij houdt kippen en konijnen. Aanvankelijk onderhouden ze nog contact met hun familie, maar gaandeweg gaan ze zich steeds meer isoleren van de tegenspoed die hun naasten en het land - het Colombia van de jaren zeventig - overkomt. González (Medellín, 1950) heeft een aparte stijl. Met korte zinnetjes en minutieuze details weet hij een beklemmende sfeer van naderend onheil op te roepen. Een regelmatig terugkerende alinea is illustratief hiervoor: 'Beneden in het dal, onder de zinderende smog, gingen wissels, schuldbewijzen en facturen van hand tot hand. In de cafés praatten mensen over ongedekte cheques, winstmarges, percentages. Op het vliegveld bliezen straalmotoren het glas golvend naar één kant terwijl de ananasventers, als engelen met blinkende messen, hun vruchten schilden.' De auteur brak door met 'Eerst was er de zee'*. ‘Duivelspaardjes’, dat voor het eerst verscheen in 2003, is het tweede dat in het Nederlands is vertaald. Verberg tekst